Рӯзи 16 декабри соли 2025 Тоҷикистон боз як захми хунин бардошт. Қобилҷон Алиев, кӯдаки ҳамагӣ даҳсола, кушта гардид. Ин ҳодиса на танҳо як ҷинояти вазнин, балки санҷиши виҷдон барои давлат ва роҳбарияти он буд. Аммо посухи режим чӣ буд? Сукут. Бетафовутӣ. Фирор аз масъулият.
Дар ҳоле ки ҷомеа интизори як сухани ҳамдардӣ, як изҳороти тасаллӣ, як нишони инсондӯстӣ аз ҷониби президенти ғайриқонунии кишвар буд, Раҳмонов Тоҷикистонро тарк карда, ба Ҷопон сафар намуд. Гӯё хуни кӯдаки тоҷик масъалаи дараҷаи дуюм аст. Гӯё дарди як миллат метавонад интизор шавад, то сафарҳои протоколӣ ба анҷом расанд.
Имрӯз, 22 декабри соли 2025, ӯ аллакай дар Санкт-Петербург қарор дорад. Боз ҳам берун аз кишвар. Боз ҳам дур аз мардум. Боз ҳам бе як калима дар бораи Қобилҷон, бе як ишора ба дарди волидон, бе як паёми тасаллӣ ба ҷомеае, ки солҳост аз зулм, ноадолатӣ ва хушунат хаста шудааст.
Ин аввалин бор нест. Ва мутаассифона, охирин ҳам нахоҳад буд. Ҳар боре, ки фоҷиа рух медиҳад, ҳар боре, ки шаҳрвандони бегуноҳ, ҳатто кӯдакон, қурбонӣ мешаванд, ҳокимият як хати собит дорад: хомӯшӣ, пинҳонкорӣ ва фирор ба саҳнаҳои хориҷӣ. Суханрониҳои пур аз шиор дар бораи «ваҳдат» ва «сулҳ» танҳо барои телевизионанд, на барои лаҳзаҳое, ки миллат воқеан ба раҳбар ниёз дорад.
Президенте, ки дар лаҳзаи мотам дар канори мардум нест, дар асл ҳеҷ гоҳ дар паҳлӯи онҳо набудааст. Раҳбаре, ки аз гуфтан метарсад ё эҳсос намекунад, дигар ҳаққи сухан гуфтан аз номи миллатро надорад.
Қатли Қобилҷон Алиев на танҳо як ҷиноят, балки оинаест, ки чеҳраи воқеии ҳокимиятро нишон медиҳад. Ҳокимияте, ки аз мардум пуштибонӣ намекунад. Ҳокимияте, ки ҷони шаҳрванд, ҳатто кӯдакро, арзише намедиҳад. Ҳокимияте, ки танҳо суханҳои холӣ ва сафарҳои серхарҷро хуб медонад.
То замоне ки хуни кӯдакон беҷавоб мемонад, ҳеҷ ҷоиза, ҳеҷ сафари хориҷӣ ва ҳеҷ сухани зебо ин ҳокимиятро наҷот дода наметавонад. Миллат ҳама чизро мебинад. Ва фаромӯш намекунад.
Ҳаракати сиёсии Гурӯҳи 24 ин сукутро қабул надорад ва пайваста талаб хоҳад кард!
