Сӯҳроб Зафар дар рафти сӯханронии худ, ки санаи 22 феврал баргузор шуд, қайд кард, ки Тоҷикистон аз ҷиҳати масоҳат ва шумори аҳолӣ миёни кишварҳои дигари ҷаҳон ҷойгоҳи миёнаро дорад, вале мутаассифона, дар робита бо мушкилоти иҷтимоию сиёсӣ, мавҷудияти сатҳи пасти зиндагӣ, фишор ба шаҳрвандон аз тарафи режими ҳукмрон на дар мавқеъи миёна, балки яке аз аввалинҳост.
Вай инчунин қайд кард, ки пештар кам нафароне буданд, ки ба сарнавишти мардуми Тоҷикистон таваҷҷӯҳ зоҳир менамуданд, аммо солҳои охир мо мебинем, ки бисёр созмонҳои байналмилалии ҳуқуқи башар бештар ба мушкилоти мардуми тоҷик таваҷҷӯҳ нишон медиҳанд, ва халқи тоҷик худаш ҳам каме бар зидди режими диктаторӣ эътироз мекунад ва фикру ақидаҳои худро изҳор менамояд. Ӯ фармуд: “Чаро пештар ҳеҷ кас ба проблемаҳои халқи мо таваҷҷуҳ намекард ва имрӯз вазъият тағйир ёфт? Гап сари он аст, ки қаблан ҳама шахсони воломақом, аз президент сар карда, то аъзоёни ҳизбҳои сиёсӣ, ба мардум наздик набуданд ва байни онҳо робитаҳои доимӣ вуҷуд надоштанд. Шаҳрвандони оддии Тоҷикистон табақаи ҳукмрони кишварро фақат дар рӯзҳои ид ва ё ҳангоми маъракаҳои интихоботӣ медиданд. Хатогии аксарияти мақомдорон дар Тоҷикистон дар он нест, ки онҳо кадом як қонунеро вайрон кардаанд, балки дар он аст, ки онҳо ба он хате, ки Рахмонов ба онҳо кашида буд, ҳаракат мекунанд ва ягон қадаме ба тарафи рост ё чап намегузоранд. Онҳо кӯшиш мекунанд, ки ҳама чизро тавре ба роҳ монанд, ки ба хостаҳои Раҳмонов бошад”.
Аз соли 2014 ба ин тараф, “Гурӯҳи 24” стратегияи алоқамандӣ ва наздикшавӣ ба мардуми Тоҷикистон, стратегияи машварат бо мардумро пешаи худ кардааст ва аз ҳамон лаҳза мо мардуми тоҷикро ҳар рӯз даъват мекунем, ки онҳо хомӯш набошанд, вақте, ки ноадолатиҳо ва зулм болои онҳо ва наздикони онҳо раво дида мешавад. Имрӯз, мо шоҳиди он ҳастем, ки стратегияе, ки мо интихоб кардаем, беҳтарин стратегия аст ва мо ба дигарон тавсия медиҳем, ки онҳо ҳам ин стратегияро интихоб намоянд.
Вақтҳои охир Рахмонов худаш бештар дар миёни мардум пайдо мешавад, то ки дар рӯ ба рӯи мо истодагарӣ кунад. Ӯ ҳис кард, ки мардум «бедор» шуда истодаанд. Бештар мо мебинем, ки чи тавр Рахмонов ҳаммаслакони худро қурбонӣ мекунад: мансабдорони худро зиндонӣ ва ё аз вазифа хориҷ мекунад. Ӯ маҷбур мешавад, ки хатоҳои худро эътироф кунад, то мардум бинанд, ки ӯ коре карда истодааст.”
Инчунин дар баромад зикр шуд, ки: «Пештар моро ба изҳоротҳои тезу тундамон ва ба он, ки мо хостори инқилоб дар Тоҷикистон ҳастем, айбдор мекарданд. Мо инро пинҳон намекунем. Аммо тадриҷан, қадам ба қадам, онҳое, ки моро айбдор мекарданд, худ ба ин ақида омаданд. Чунки режиме, ки ҳоло дар Тоҷикистон вуҷуд дорад, суханро намефаҳмад. Ягона роҳе, ки метавон чизеро тағйир дод – ин барҳам додани ҳукумати кунунӣ дар кишвар аст”.
Илова бар ин, ҳангоми суханронии худ, Сӯҳроб Зафар дар бораи мушкилоти Шарофиддин Гадоев сухан гуфт. Ӯ ҳукумати Тоҷикистонро маҳкум намуда, изҳор дошт, ки : “Гурӯҳи 24″ аз замони таъсисёбии худ ҳеҷ гоҳ дар баробари ноадолатӣ хомӯш набуд ва нахоҳад шуд.” Ӯ амалкарди ҳукумати Тоҷикистон бо Шарофиддин Гадоевро ҷиноят ҳисоб намуд ва гуфт, ки филми нишондодаи онҳо қалбакӣ ва дорои сифати паст мебошад. Дар охир
Сӯҳроб Зафар таъкид кард, ки: “То замоне ки режими Рахмонов дар Тоҷикистон вуҷуд дорад, ягон барномаи хосе оиди беҳбуд кардани ҳаёти мардум тарҳрезӣ ва иҷро намешавад. Барои он ки чизеро дар кишвар тағйир диҳем, мо бояд пеш аз ҳама режими мавҷударо бартараф кунем.”
Бахши иттилоотии Гурӯҳи 24
