Ҳукуматҳои худкома бо вуҷуди иддаоҳои бузурги худ, ҳамеша дар пешорӯи адолати таърихӣ қарор мегиранд. Суқути Башшор Асад дар Сурия, ки чанде пеш расман қудратро аз даст дод, як мисоли рушан аз он аст, ки зулму истибдод наметавонанд ба таври доимӣ ҳукумат кунад. Имрӯз, ҳукумати Раҳмонов дар Тоҷикистон низ бо мушкилоти монанд рӯбарӯст, ки аз норозигии афзояндаи мардум ва сохтори фасодзадаи худ шикастнопазир нест.
Башшор Асад, ки солиёни дароз бо зӯр ва дастгирии хоҷагони хориҷии худ қудратро нигоҳ дошта буд, охир ба фишорҳои дохилӣ ва байналмилалӣ таслим шуд. Ҷанги шаҳрвандӣ, ки Сурияро ба харобазор табдил дод, натиҷаи мустақими саркӯби озодӣ ва беэътиноӣ ба иродаи мардум буд. Гарчанде ӯ кӯшиш кард тавассути нерӯи низомӣ ва тарс ҳукумати худро ҳифз кунад, қудрати мардум ва фишорҳои ҷаҳонӣ ӯро маҷбур карданд қудратро тарк кунад.
Суқути Башшор Асад нишон медиҳад, ки ҳатто ҳукуматҳое, ки бо зӯрӣ идома мекунанд, дер ё зуд бо ҳақиқат рӯбарӯ мешаванд. Мардум наметавонанд беохир зулмро таҳаммул кунанд ва ҳар вақте, ки фурсати муносиб фаро расад, адолат ғолиб хоҳад шуд.
Ҳукумати Раҳмонов низ аз ҳамон роҳе меравад, ки Башшор Асад дар он суқут кард. Дар зоҳир, Раҳмонов ҳанӯз қудратро дар даст дорад, аммо вазъи воқеӣ нишон медиҳад, ки низоми ӯ рӯз ба рӯз заифтар мешавад:
1. Фасоди густурда:
Захираҳои Тоҷикистон дар дасти як гурӯҳи хурд қарор доранд, ки асосан аз аъзои оила ва наздикони Раҳмонов иборатанд. Ин боиси норозигии мардум шудааст.
2. Саркӯби озодиҳо:
Ҳар гуна мухолифат, хоҳ сиёсӣ ё иҷтимоӣ, бо зӯрӣ пахш мешавад. Мухолифони сиёсӣ дастгир ё ба таври зӯран ба хомӯшӣ водор мешаванд.
3. Иқтисоди шикаста:
Сатҳи баланди бекорӣ ва муҳоҷират нишондиҳандаи он аст, ки ҳукумати феълӣ наметавонад барои мардум шароити зиндагии шоистаро фароҳам орад.
4. Бедории мардум:
Бо вуҷуди талошҳои ҳукумат барои идораи афкори ҷамъиятӣ, мардум рӯзе ба хулоса мерасанд, ки тағйирот ногузир аст.
Суқути Башшор Асад ҳамчун як рӯйдоди таърихӣ ба мардум нишон дод, ки ҳатто режимҳои аз нигоҳи зоҳирӣ устувор метавонанд бо иродаи мардум ва фишори байналмилалӣ сарнагун шаванд. Ин рӯйдод бояд барои ҳукумати Раҳмонов ҳамчун як дарси равшан хидмат кунад.
Мардум аз роҳҳои гуногун барои расидан ба адолат ва озодӣ талош мекунанд. Дар Сурия, ин мубориза тӯлонӣ ва пурфоҷиа буд, аммо натиҷаи он боис шуд, ки мардум як диктаторро аз байн баранд. Дар Тоҷикистон, низоми Раҳмонов наметавонад аз ин сарнавишт гурезад, агар роҳу равиши худро тағйир надиҳад ва иродаи мардумро эҳтиром накунад.
Ҳукумати золим дер ё зуд бо суқут рӯбарӯ мешавад. Ин як ҳақиқати таърихист, ки Башшор Асад онро бо шикасти худ тасдиқ кард. Дар Тоҷикистон низ режим наметавонад беохир бо зӯр ва фасод ба зиндагӣ идома диҳад. Агар Раҳмонов ва атрофиёни ӯ ин воқеиятро нафаҳманд, суқути онҳо ногузир хоҳад буд.
Мардумон, бо вуҷуди ҳама мушкилот, ҳамеша барои расидан ба адолат ва озодӣ омодаанд. Рӯзҳои сиёҳ дер намепоянд, ва офтоби адолат ҳамеша тулӯъ мекунад.
Лизо мардуми шарифи Тоҷикистон бояд фавоиди зиёдеро аз режими диктатории Башшор Асад ба худ гиранд ва режими диктатории Раҳмоновро дер ё зуд, ки шикаст хурданист, омодагӣ гиранд. Ҳамчунин режими хунхори Раҳмонов аз мардуми тоҷик дар ҳарос шудааст, зеро тақдири ӯ низ мисли Асад шуданист. Бинобарин бо “Гурӯҳи-24” ва дигар мухолифин бошеду дар кӯмаки онҳо аз худ дареғ надоред, зеро шикасти ин режими диктаторӣ дар дасти мо мардуми тоҷик дар якҷоягӣ ҳаст.
Ҳаракати сиёсии “Гурӯҳи-24”.
