Чор сол қабл, 8 ноябри соли 2016 ба Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистон тағйирот ворид намуданд, балки моддаи 137 илова карда шуд, ки тибқи он шахсро барои таҳқири ошкор ё тӯҳмат нисбати Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат метавонанд ба муддати панҷ сол аз озодӣ маҳрум намоянд. Пайдо шудани ин модда дар Кодекси ҷиноятӣ ғайричашмдошт набуд, зеро як сол қабл дар кишвар Қонун “Дар бораи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат” қабул карда шуд, ки дар он Раҳмонов расман пешвои абадии миллат эълон карда шуд. Ин қонун пешбинӣ мекунад, ки Раҳмоновро бояд эҳтиром кард, дар бораи ӯ фикри бад накард ва нисбаташ сухани бад нагуфт. Бо пайдо шудани моддаи ҷазо дар Кодекси ҷиноятӣ барои таҳқири оммавӣ ё туҳмати Пешвои миллат (ба забони оддӣ Ҳукумати феълӣ), тавассути ВАО, шабакаҳои иҷтимоӣ, интернет гуфтан, навиштан ва паҳн кардани ҳама гуна интиқод аз амали раисҷумҳур ва ҳама гуна маълумоте, ки шаъну шарафи ӯро паст мезананд, дар сатҳи қонунгузорӣ манъ карда шуд.
Созмонҳои гуногуни байналмилалии ҳуқуқи башар моддаи нави 137 Кодекси ҷиноятии Ҷумҳурии Тоҷикистонро танқид карда, қайд карданд, ки парастиши шахсияти Раҳмонов сол то сол дар кишвар афзоиш меёбад, ҳуқуқҳо ва озодиҳои асосии инсон поймол карда мешаванд ва мухолифин аз байн бурда мешаванд. Акнун қонун танҳо ба таърифу тавсифи сиёсати оқилонаи Раҳмонов ва хомӯш будан дар баробари ҳама ваҳшоният, нақзи қонун, нақзи ҳуқуқи инсон, дуздӣ дар миқёси ҷаҳонӣ ва қашшоқии миллатро иҷозат медиҳад. Аллакай ба мо сухан гуфтанро манъ кардаанд ва акнун ҳама корро анҷом медиҳанд, то моро маҷбур кунанд ва биёмӯзанд, ки онгуна, ки мехоҳанд, ҳамон гуна фикр кунем. Раҳмонов ҳамаро аблаҳ мешуморад, ки намефаҳманд қабули чунин қонунҳо ба парастиши шахсият ва режими худкомаро дар кишвар тақвият мебахшад. Вай ва атрофиёнаш мехоҳанд вонамуд созанд, ки гӯё Раҳмонов 28 сол аст барои беҳбудии миллат заҳмат мекашад ва шоистаи эҳтиром ва як унвони ифтихорист. Мехоҳанд нишон диҳанд, ки шахсияти ӯ барои мардум ва таърихи кишвари мо то чӣ андоза муқаддас аст ва аз ин рӯ мардум бояд бечунучаро ба ӯ бовар кунанд ва бо эҳтиром муносибат кунанд, ҳатто дар бораи танқид кардан фикр накунанд. Аммо барои он, ки мардумро ба эҳтиром гузоштан аз Раҳмонов маҷбур кунанд, барои ҳар як зуҳури беҳурматӣ ҷавобгарии ҷиноятӣ пешбинӣ кардаанд.
Дар воқеъ, танҳо лозим аст, ки мардуми худро дӯст доред, ба мардум имконият диҳед, ки дар як кишвари озод ва пешрафта зиндагӣ кунанд, ба нафъи миллат кор кунанд, на барои хонаводаи Раҳмонов ва он гоҳ барои озодии баён ва андеша ба таҳияи ягон қонуни зиддидемократӣ ва моддаҳои Кодекси ҷиноятӣ ва тарсондани мардум бо ҷазои ҷиноӣ зарурат намемонад.
Ҳаракати сиёсии “Гурӯҳи 24”
